Dit zijn zo van die wedstrijden waarvan zich nadien afvraagt wat kan men hier nog over schrijven. Lucas en Thomas zijn nog steeds gekwetst.
10e min. de keeper bij Charleroi gaat in de fout en 1-0 door Mathias.
12e min. pas van Wout naar Jarne en 2-0.
17 min. weggeefdoelpunt van ons en 2-1
25e min. terug een weggeefdoelpunt en 2-2.
Ruststand 2-2
5e min. eigen doelpunt van Charleroi en 3-2.
10e min. weer een weggeefdoelpunt en 3-3
25 min. een hoekschop rechtstreeks binnen en 3-4.
Nu proberen een analyse te maken van deze wedstrijd.
Wij begonnen goed aan de wedstrijd en het eerste kwartier waren wij gewoon de meerdere van Charleroi. Na het tegendoelpunt sloop er onzekerheid in onze ploeg die de rest van de wedstrijd gebleven is. Hierdoor gaven wij gewoon de doelpunten weg door te laat te reageren op spelsituaties. Hier maakte Charleroi die twee snelle voorspelers had gretig gebruik van en zij lieten de kansen niet liggen, wat niet van ons gezegd kon worden. Ook wij kregen nog een paar mooie kansen maar hadden te veel tijd nodig om aan te leggen en dus bal en kans weg.
Ik denk dat onze trainer begonnen is met de nadruk te leggen op het technisch spel en minder op het fysieke. Aangezien wij voordien meer met lange ballen werkten, gaan we nu uitvoetballen en dit kost ons nu punten, maar het is in elk geval een goede leerschool met het oog op volgend jaar. De spelers van nu moeten nu maar bewijzen dat zij volgend jaar dit gaan aankunnen en dit is niet alleen mogelijk door een persoonlijke actie maar zeker door te laten zien dat men in ploegverband kan spelen en denken want zij worden weer een jaartje ouder.
Dit gezegd zijnde is wat wij vandaag weer meemaakte het bijna strafste (na Eupen) wat we al meegemaakt hebben. In Eupen was de scheidrechter de vedette, hier was het de trainer van Charleroi. Wij hebben kunnen vaststellen hoe een trainer werkt met de jeugd en hoe het zeker niet moet. De trainer van Charleroi jutte zijn spelers zodanig op dat zij dachten dat alles toegelaten was, tot het schofferen van de scheidrechter toe. Nadat de scheidrechter deze intimidaties moe was en de trainer uit de neutrale zone verwijderde ging hij postvatten achter de omheining en ging daar dan nog iets verder.
Gevolg hiervan was dat de spelers dit begonnen mee te spelen op het terrein met alle gevolgen vandien. Natuurlijk had dit een invloed op ons spel en onze ploeg want wij zijn dit niet gewoon en maar goed ook. Iedere fout tegen Charleroi werd aangevochten zowel door de spelers als door de trainer achter de afsluiting. Tijd winnen door gaan te liggen en om verzorging te vragen,nwegtrappen van de bal, neerleggen van de tegenstander enz. het hoorde er allemaal bij. Om te eindigen mochten alle spelers van de trainer hun middenvinger opsteken naar de scheidsrechter.
De scheidsrechter had zoals steeds een correcte wedstrijd gefloten zonder bevoordeling van een van beide ploegen. Daaraan ziet men hoe bij sommige ploegen jongeren opgeleid worden. Dergelijke trainers zou men moeten verbieden om ploegen te begeleiden. De scheidsrechter was nog kalm ook, bij anderen zouden er verscheidene spelers gewoon van het terrein gewezen zijn .En onze trainer zal je vragen? Wel hij is te bewonderen om in dergelijke situaties kalm te blijven. Nu geef ons dan maar Ben dat andere moeten wij niet. Jongeren moet men sportiviteit en respect bijbrengen voor de tegenstrever en niet het omgekeerde. Het echte positieve was dat onze spelertjes echt verontwaardigd waren over de houding van Charleroi spelers en trainer.
Dit is niet de eerste keer zie maar de andere verslagen over Charleroi. In Charleroi waren de fratsen van die trainer nog veel erger.
Gedeeltelijk door intimidatie maar vooral door eigen fouten hebben wij de wedstrijd verloren. Charleroi was een ploeg met enkele goede spelers maar met een zeer slechte mentaliteit en een onsportieve en brutale trainer. Wij verdienden een gelijkspel maar ook niet meer.